Bir hevâya daldı gönül
Akıl sırra kadem bastı
Ömür denen garip yolda
Bize garip hâller oldu
Dost dostuna ölür iken
Dost kazığı icâd oldu
Ana, baba, sonra yârken
Yâr gönüle sığmaz oldu
Komşu küle muhtâç idik
Yan kapıya varmaz olduk
Kırk kişiyle bir göz evdik
Evde insan arar olduk
Ezel hâle şaşar iken
Şaşkın hâle dalar olduk
Dîvânemiz âşık iken
Aşk mânâsı arar olduk
Hakk’tan başka hak bilmezdik
Yetîm hakkı yiyer olduk
Ar, edepten baş eğerdik
Edepsizi baş tâç ettik
Ne ar kaldı, ne de haya
Hayasıza çaldık maya
Gider olduk belki aya
Özümüzü yiter olduk
Nice ola şu hâlimiz
Kalmadı pâk cemâlimiz
Yok cihanda emsâlimiz
Kendimizi arar olduk
