kirpiklerimin yokuşundan düşen yağmur taneleri gamzelerinin arkından gönlünün denizine aksa diyorum hicri takvimlerde eskimiş telmih zamanlardan miras olan bu hissin...
Zahit şarabından içip cevreden Her mey sunan demde saki değildir Can nakışlı bağda seyran ederken Her gördüğün yeşil haki değildir Garip bir hal ile yola düşerken...
Kaldır nikabını vech’in göreyim Gevher-i nârına düşüp yanayım Şem-i ruhsarına bezm-i haline Alıp can havliyle sardırır beni Dökülmüş zülüfler örtmüş çehreyi Saçılmış gerdana nakış benleri Şarab-ı...
Deli bir poyraz esiyor yine Kalk gidelim diyor bizim ellere Dağların ardında sıralı hasret Dizlerim gidelim bizim ellere Ne dağlar aşıldı ne kaldı derman Yâri şirin...
Kader tuzağına beni çeken yar Cihana bedel derdim var benim Ne yapsan yine de severim seni Halimi hatırımı sorda öyle git Şu gönül bahçemin derilmez gülü...
Sevgi emek işidir Seven gönül usanmaz Yâri güzel olanın Başı beladan çıkmaz Bülbül güle küser mi Gönül koyup gider mi Yâri güzel olanın Çilesi hiç biter...
Kerpiç duvarın gölgesi yan durur Altında kurulan düşler nâr olur Küçelere su serpince bir güzel Yiğidin gönlüne her dem nakşolur Ormanlar içinde coşkun bir dere Sular...
Turnam haber götür yâre Gönül koyup kırılmasın El çekmiş de bu âlemden Yol gözleyip yorulmasın İki cihanlık bu handa Döndüm baktım kâinata Cümle insanlık uykuda Aşka...
Şu garip halimi bir gören olmaz Yandığım bilinir su döken olmaz Kaderime böyle yazılmış vuslat Bende bir insanım yarelerim var Mektup yazdım varır mı yar yurduna...
