Kimliksiz bir sevdada unutmuşum adımı

Zecir bir karanlık sızıyor içime
Aklıma yuva yapmış tenha gelmelerin
Ve hiç gitmemişçesine bu kekremsi his
Uluorta sarıyor beni bensizliğime

Güneşi göğsünde uyutan çöle inat
Ayın parçalanmış yüzünde gördüm seni
Lerze bakışlarından damıtırken şavkını
Kimse duymasın diye…
Dudaklarımın arasına kundakladım adını

Oysa…
Meskun mahallerde pusu kurmuş gözlerin
Saçların barut dolu, tüfek çatmış ellerin
Serçeler de ürküp kaçtı çalılarımdan
Epeydir sahilimde görünmüyor martılar

Sandım ki…
Develer denize, martılar çöle ulaştı
Ebabiller göğe çarptı da gök yarıldı
Babil yıkıldı, kule üzerime devrildi
Deniz yarıldı da Musa görüldü sandım

Meğer; esrik bir düşte,
hiç’lik kundaklıyormuş niteliğimi
Nasıl oluyorsa;
kimliksiz bir sevdada unutmuşum adımı

YORUMLA