gün aymazında akıp giderken zaman sual olmaz mechule giden yolcuya ab-ı hayat sanma kendini üstat var olmak yaşamak olmuyor çoğu zaman vicdan deryasında uzanan el ol...
olası yokluğun içime yaralar açıyor ruhum sen tütüyor türlü düşünceler beynimde ve üstelik sana bağımlıyım kalbin dudaklarından yükselen özlemin dumanı buram buram sen kokarken vazgeçemem… inanmıyorsan...
dört mevsimden biri düşünce üşüdü içim en çok sarı sonbaharı severdik sıcak çayın kaşık sesinde bakışırken kirpiklerin eyvallah eder, göğsüm kabarır, gönlüm eğilirdi sonbahar düşünce...
duvarı sıvar gibi ruhuma çift kat sıvadım seni unutma, mutluluğun harcı kalben sevmektir ne yapacaksan sevgiyle yap ki ömrü uzun olsun Allah var, seni öyle sevdim...
ruhun firni özlemektir ve insan en çok özleme doğar kirpiklerinden kaleme düşen bu uzun şiir yaprakları yırtan o türkünün içinde can bulan mızrabın tele vurumudur ey...
Gülüşlerimin yamalı ucuna as gözlerini Matem karası gecelerin pusundan geçerken Işık ol sela’sı önceden okunmuş geleceğime Beni böyle bırakma, kaldır düşürdüğün yerden Gel, özlemlerinden arındır son...
Ruhumun kapıları hüzne aralanıyor her kalem tutuşumda. Evin duvarları özlemler yalanıyor ve çift dikiş attığım yaralarım kabuk bağlamadan yeniden kanıyor....
Hayatın telaşı içinde koşar adım giderken insanoğlu, arkasında kalan ruhunu kim toplayacak? Davranış tutarsızlığından kurtarıp kendini, benlik duvarlarını yıkarak, bizlik...
Ey 4 bin 380 günün her birinde, aldığım her nefeste ve yaşadığım tüm bu zamana sığdıramadığım aziz sevgili; Şimdi hangi...
Kirpiklerine bakışlarımı astığımdan beri, soluma yediğim yumruğun ağrısındayım. Neşter vursan, kanım akmazcasına yokluğuna buz kesilmiş haldeyim… Şaşkın değilim, inan değilim…...
Sahi sen babam mıydın? Hatırlayamadım, bağışla… Yıllar önce gördüğümden biraz farklı ama yine gözümde çocuktun… Hayır, hayır öyle değil yani...
Yokluğuna ısmarladığım hüzne el verip geceyi kalbinden tutuyorum… Geçmişe berdel ettiğimiz sevinçlerimizi sefer tasıma koyarak derin muhasebeye alıyorum anlık hüzünlerimi....
Uzun bir yolculuğun hikâyesine tanık konuşuyorum öyle zannettiğiniz gibi sıradan değil… Herkesin bir hikâyesi ve yeryüzü görmüş tüm toplumların kırılma,...
Şimdi yüreğine bağdaş kurmuş yetim sevdanın kelepçelerinde esareti yaşa. Sana ne bıraktığımın öneminden geçerek, yaşadığım önemsizlikleri bırakıyorum baş yastığına ve...
Sevmekten utanma yüreğim, sevgiyi karalayan utansın! Bana özümden geçmeye sebep, yüreğimi sığdıramadığım farklı bir hayatı bıraktın isteyerek ya da istemeyerek,...
Gittin, hem de yaşanan onca şeye kibrit çakarak. Bense senden sonra yüreğimde tutuşan ve yakıp yok etmeye yeltendiğin sevdanın geçmişini...
