bakışlarının koridorundaki soğuk esinti hüznün kafına ulaştırdı yüreğimi bilmem rakım kaç… düştüğüm derinliğin dibini bulamıyor avuçlarımda kırılan duaları toplayamıyorum kırık bir kalemin ucunda toparlıyorum ne varsa...
soluksuzum bu aralar aralıksız… sağır bir geceye dil döküyorum arada bir rüzgar cevap veriyor sessizlik kulaklarımı patlatıyor beynimde provokasyon silüetin su sıkıyor gözüme sayıklıyorum arada ne...
beyaz yapraklarda kanlı dövüşlerin yara izleri katliam meydanlarında inanç çatışmaları aklıma sığmayan dehşetin üç boyutlu tomografisi ve inancımı katleden seferler geçiyor gözümden satırlar kalbime batıyor, içimde...
ardım sıra koşar mı sevincime yas tutan hüznüm yeniden boğazlar mı ayaklarımın bastığı yer küresinde avuçlarımın arasında kanatlanan dua ve dilsizliği bütün geçmişin secdelere sığdırdığım nazarlarımı...
Lisanı yaban olan nice yurdu dolandım Huzur bulunmaz kumaş geçte olsa anladım Deva ararken derde türlü yola savruldum Dert içinde dermanım zor da olsa anladım İlahi...
suların döküldüğü havza gözlerim dağların arasından kıvrılıp gittiğim Fırat ile Dicle arasında bükülürüm gönüllere uzanan bir köprü lisanıyla gece mavisi örterken kayaları çırpındıkça dalgalanırım yüzüm balçıklı...
bütün açmazlara yara açan bir yaşamın düşünde… gül rengi… güvercin kanadına bağlı eskiden uçuşurdu mektuplar havadisler zaman eskitirdi merceğinde kalırdı duygunun sıcaklığı ipsiz düşlerde sonsuzluğa uçmak...
bu sabah… yokluğuna sofra kurdum dün gibi, önceki gün gibi çok daha öncesi gibi… değil… değil ki o şey bu şeyden üstün değil ki gönül sana...
Bir sevdaya eğildi baş can ile Keman kaşı yaktı geçti har ile Dedim seven hiç üzer mi seveni Tutuşturdu cümle varı gam ile Kavruldum bak bu...
Şino, sana söylemiş miydim yakında hiroşima kırsallarında kamikaze şovalyelerinden Cincano ile randevum var Frenk yapma dostum, aklın başında mı Stariçe...
Yakalanan duygu aşk olunca, hayata kıyam edip ömrün güzafına diş bilemek gerekir. Gelen heyecanların kattığı ahenkle dans ederken yürekler, kalplerin...
Ruhumun kapıları hüzne aralanıyor her kalem tutuşumda. Evin duvarları özlemler yalanıyor ve çift dikiş attığım yaralarım kabuk bağlamadan yeniden kanıyor....