kirpiklerimin yokuşundan
düşen yağmur taneleri
gamzelerinin arkından
gönlünün denizine aksa diyorum

hicri takvimlerde eskimiş
telmih zamanlardan miras olan
bu hissin çağdaş duygusuyla
uğurlarken gönlümün mayıs kuşlarını
Haziran’a gebe bir düşe yürüyorum

ipsiz bir uçurtmanın göğe salınımından
dipsiz bir hüznün derin kuyusuna
üryan dalıyorum
ne kadar dibe çekebiliyorsa girdap
o kadar gömülüyorum

benim bahtım kusurlu
kendi güneşinde ısınmaz rüzgar misali
nice estim, çokça gürledim
dövülen iç duvarlarımda
hep kendi gönül çatımı yıktım

ah… şu sarı gün güzeli
lavanta kokusu ve kırmızı bergamot
sakallarıma şiir dolduran kandil
Haziran’da açan tüm çiçekler aşkına
Meryem’in rahmine düşen kimliksiz döl misali
yeni bir acı peydahlıyorum sevinçlerime

erzel bir ağrıya pergelleyip kalbimi
yitirdiğim tüm çağdaş duygulara inat
toplayıp silik aklımı
ruhbaniyet mührünü yeniden basıyorum soluma.

YORUMLA

Zahit şarabından içip cevreden
Her mey sunan demde saki değildir
Can nakışlı bağda seyran ederken
Her gördüğün yeşil haki değildir

Garip bir hal ile yola düşerken
Rastladığın yolcu derviş değildir
Hali melalini dile dökerken
Her dinleyen kulak hakim değildir

Fâniyât yurdunu baki bilenler
Bu yurtta bir ev yapmış değildir
Verilen nimeti mal mülk sananlar
Bir çöp dahi alıp gitmiş değildir

Nihan-ı ervahtan her beri gelen
Kâinat sırrına ermiş değildir
Mavera çölünden henüz geçmemiş
Mezalim yurdundan araf değildir

Dedim ya sâdırım ahval böyledir
Sırra vâkf olmamış sırdaş değildir
Hevâ yurdunda gafil gezene
Bezm-i elest dâhi delil değildir

YORUMLA

Kaldır nikabını vech’in göreyim
Gevher-i nârına düşüp yanayım
Şem-i ruhsarına bezm-i haline
Alıp can havliyle sardırır beni

Dökülmüş zülüfler örtmüş çehreyi
Saçılmış gerdana nakış benleri
Şarab-ı la’linde tatlı dilleri
Alıp aşk bahrine daldırır beni

Mushafta görülen ey bahri ayan
Aşığa zulmette münevver olan
Ab-ı zülâl ile gönül yurduna
Od’lara yandırıp kandiller beni

Cemali nurunda gönül gülşeni
Karartır âf-tâbı sâye misali
Safha-i gerdûna ey nakş-ı dildâr
Her ettiği sözde kandırır beni

YORUMLA

Deli bir poyraz esiyor yine
Kalk gidelim diyor bizim ellere
Dağların ardında sıralı hasret
Dizlerim gidelim bizim ellere

Ne dağlar aşıldı ne kaldı derman
Yâri şirin yazmış bu cana ferman
Dertlerim dizilmiş sıralı kervan
Gönül kalk gidelim bizim ellere

Siyah bir rüyada gördüm yar seni
Beyazlar kuşanmış gelin gibiydin
Takılmış beline aldan bir kuşak
Bir deste gül ile yolda gibiydin

Vuruldum solumdan dedim ki eyvah
Saplandı bağrıma keskin bir mızrak
Yıkıldı aşk bağım, viran bağbanım
Gönül kalk gidelim bizim ellere

YORUMLA

Sevgi emek işidir
Seven gönül usanmaz
Yâri güzel olanın
Başı beladan çıkmaz

Bülbül güle küser mi
Gönül koyup gider mi
Yâri güzel olanın
Çilesi hiç biter mi

Gel temaşa edelim
Gönlüm sana darılmaz
Aşk mayası kederdir
Kedere küslük olmaz

Bülbül güle küser mi
Gönül koyup gider mi
Yâri güzel olanın
Çilesi hiç biter mi

YORUMLA

Kerpiç duvarın gölgesi yan durur
Altında kurulan düşler nâr olur
Küçelere su serpince bir güzel
Yiğidin gönlüne her dem nakşolur

Ormanlar içinde coşkun bir dere
Sular halay çeker yârin yüzünde
Ak gerdana dökülünce zülüfler
Dağlar horon tepse anlayamazsın

Altın tasta em olsa içemezsin
Yâr elinden sem içsen doyamazsın
Şu dünyanın servetini verseler
Bu aşkı gönülden sen silemezsin

Ekin biçsem harmanı kaldırmazsın
Sen bu aşkı kalburda elemezsin
Bir buselik ömür biçilse cana
Can vermekten kendini alamazsın

YORUMLA