Ve adını beynime kazıdığım
Saçlarına örülü güneş avuçlarıma dolarken
O en masum bakışlarını sevdim
Ürkek bir ceylanın ellerinden tuttar gibi
Ellerinden tuttukça büyümesin gözlerin
Sabina…
Yüreğimde açan mor mavisi
Utangaç yüz hatlarında uzanırken zamana
Ruhumun derinliğinde çarpıyor kalbin
Düşlerin ve yitik hayallerinde can buluyorum
Sen bilmezsin sabina
İklimlilerin kır güneşinden tutunca
Kamaşır gözlerim, sol yanım dansa durur
Kelepçeler vurulur lisanıma
Birçok şeyi birarada söylemek isterim de
Söyleyemem sabina, söyleyemem
Gözleri Ahıska, elleri Kırım ve yüreği İstanbul
Bakışlarınla ruhuma taşıdığın aşktayım
Utanırım sana hayasızca bakmaya
Ve korkarım yüreğini ürkütmeye
Sabina…
Adını mor kuşanmış çiçekten alan
Susma…
Yüreğime zamansız devrilmeden heyelan
Gel birlikte yol alalım bu aşkta…
