Etme, etme bulursun yaren-i na us Sersefil toprağın koynuna düşünce beden-i narin Sanmaki kaşın/ın keman/ı, nur-ul cemalin hüküm sürer Ektiğini biçer, yediğin her haltı kusacaksın Mahzenine...
Yüreğimde bir tını sessiz çığlık yareni Dudağımın kenarında ölü buse bahçesi Ahengine düğümlü, beynimin çapraz lifi Solumda ince sızı, gözlerimde karartı Tam porsiyon yalnızlık taze çıktım...
En çok hayallerimi sevdim ve seni bana taşıyan gözlerini Çocukluk hallerime kapıldıkça, tellere takılan uçurtmamı Büyüdükçe yokluğuna küçülen dünyamı Düşler denizinde sana taşıdığım umutlarımı sevdim Sevdim...
Sahibem; Boşlukta yükselen gölgelerde gördüm kendi cürümümü Gidişin Roma’nın yıkılışı sevgili Yüreğime zincirler vurulmuş köleler kadar çaresizim Önemi olmayan bir çıkış ararken yokluğuna Anladım ki ölüm...
Sabahın seherinde Zülüf dökme yüzüne Zaten meylim sanadır Vurursun yüreğimden Yar gözün sürmeleme Kirpiğin ok eyleme Düştüm aşkına narına Gel...
Gezdim dünya atlasını Giydim aşkın libasını Yaşadım da alasını Bir sende var gül kokusu Hem bağ oldum hem de bağban...
Aşkın her tür sefasını Süredursun gönlün bugün Beni sana aratacak Elbet bulur seni bir gün Mevsim daim bahar olmaz Kış...
İncirler yaprak döktü Yaz bahar kışa döndü Sen gidende, yar gidende Bülbülüm güle küstü Ah gidende, vah gidende Güllerim açmaz...
Gök kubbenin atlasından Burçlar inmiş gerdanına Melekler libas giyinmiş Kandil tutar yar yoluna Yedi kapının birinden Uzandı tuttu elimden Şavkı...
