Ey 4 bin 380 günün her birinde, aldığım her nefeste ve yaşadığım tüm bu zamana sığdıramadığım aziz sevgili;
Şimdi hangi günde seni kutlamalı, kayıp giden hangi zamanın dehlizinde sana olan aşkı anlatmalı ve hangi ifadeyle sana yürümeli bu adam?
Kısaca sorsalar; soluğuna karışıp, ölümle kucaklaşmanın adı da aşk olurdu ama neyse…
İtiraf etmeliyim ki, yüreğimde bir demir yorgunluğu, sakallarıma düşen şiirlerle gam-ı yokluğunun yüzüme kazdığı çukurları görsen ve kirpiklerime asılı hüznü indirsem omuzlarına kırılırsın. Bu yüzden sevgililer günü diye bahşedilmiş meçhul cinayetleri bir şiir yorgunluğuyla yaşıyorum…
“Yüreğinin yorgunluğuyla ağırlaşmış başını omzuma koyduğunu varsay. Bense başımı senin başının üstüne yaslıyorum. Anlına dudaklarımı kondurup gönlünden geçenleri öpüyorum…” demişsin.
Nasıl bir şey olduğunu bilmediğim için değişik hissettirdi. Ancak aziz sevgili; gönlümden geçenlerle kirletme dudaklarını, öpeceksen gönlümden geçemeyen özlemin narına kurulmuş 4 bin 380 güne, 105 bin 120 saate ve 6 milyon 307 bin 200 saniyeye denk gelecek şekilde; Aşk-ı orucuma ezan niyetine kalbimden öp ki, Azrail alnımdan öpmekten vazgeçsin…
Bu sebeple bana kızdığın günden beri; Ben öyle yüzler gördüm ki, öyle tenlerde yandım ki hiç biri sen değildin… Hani derim ya sevgili; Sorma kim olduğumu, zemherinin çiğle yaşadığı birleşmelerden doğuyorum…
Aklına uyup gittiğinden beri kalbimi peşkeş çekiyorum gündelik sevdalara… Dokunduğum tenlerin tenimde bıraktığı izleri değil, kalbimde açtıkları yaraları bir bilsen, utanırdın gidişinden…
Biliyorum ne yaşarsam yaşayayım, avuçlarıma ellerini almadığım sürece yaşanmışlığın her haline kırgınım…
Milyon kere sana mecburken ve seni bu denli severken aklın nasıl götürebildi kalbini, hayret ettim. Yine de sustum ve sessiz bir duada açtım ellerimi. Olur da gelirsen yüzün fazla ağırmasın… Bil ki ben yüreğine attığım o ilk adımdayım hala…
Bu yüzden kabul edersen; Duada kırılan dilin kelamı, rükuda duran yüzün utangaçlığı, secdeyi öpen alnın çıplaklığında ve seni kalbin iman haliyle sessizce öpüyorum…
