Şimdi sus, gülüşlerinde öğrendiğim susmalarıma kulak ver
Pamuktan ipliğe bağlı yüreğime dokunursan kanarım
Sevişlerime yüklediğin acıyı tırnaklarımla kazırken
Gidişine yağan yağmurlar kadar hüzünlüyüm
Gitme dedim, içimde büyüyen hasretin boğar beni
Dinlemedin, gittin; varlığını bana musalla ederek
Şimdi yarım kalan cümlelerin boşluğunda yüreğim
Kelimelerin düğümlendiği dudak payımda izin
Yüreğimde kelepçeler, ufkumda derbeder-i bir sevda
Dur sevgili, dur
Çatlamış toprağın koynuna düşmeden bedenim
Tut ellerimden, yoksa bu hüzün yaşatmaz beni
Böyle zamansız çekip gitme can/yarim
Ellerinin boşluğu arasında tüketme nefeslerimi
İçimde çığlıklar amansız yükselirken
Gözlerimde cemalin, hüznüne boğma beni
Islak kaldırımlar boyu yükseliyor hasretin
Yokluğunun cüsseme ağır geldiği bu vakit
Düştü yüreğimin sevda şehri
Düştüm ve kırıldı ufacık ellerim
Kazandın, bak işte zafer senin
Şimdi gel gülüşlerinle alkışla beni
Sen ki gitmelere sevdalı hoyrat serserim
On/ikiden vurarak kırdın zincirlerimi
Nutkumun tükenen sesinde bir çığlık
Gözlerimde son ışık, nuruna erme seferindeyim
Üzülme; şimdi gidişine sararak acılarımı
Lamesini boynuma taktığın hüznün kırbacında öleceğim…
Suskun duvarlarıma asılı gözlerinde kalsın matemim
Ellerini sıkarak savurduğun yumruklar bana mı?
Meskûn mahallerde seviştiğim sen değil miydin sevgili
İçimde ölen çocuklar kimin
Hangi boşlukta geçti yüreğin benden
Hani düştükçe ardından kanadığım sen değil miydin?
Aşk dediğin kelimelerden mi ibaret?
Nafile telaşlarında yaşadığım hüzün ne peki?
Ahhh
Hanzade yüreğime zamansız düştü cemre
Kâğıtsız, kalemsiz, boyasız ellerimde yitik mevsimler
Oysa eksilen her takvim yaprağında sana yaklaşacaktım
Metcezir yüreğimdeki ölü bedenler dirilecekti
Şakağıma sıktığın kurşundaki parmak izin çözülecekti
Ustalığını tescilledin ve yine başardın
Mutluluk ölü deniz, haydi gülüşlerinle alkışla beni…
