Mavi gök siyah çarşafa sarılıyor içimde Ruhumda palazlanıyor arsız acılar Yokluğuna ip atlıyor nicedir düşünceler Dudaklarım kanıyor yokluğunun diş darbelerinde Sen gidiyorsun… Öksüz bir çocuk gibi...
En çok hayallerimi sevdim ve seni bana taşıyan gözlerini Çocukluk hallerime kapıldıkça, tellere takılan uçurtmamı Büyüdükçe yokluğuna küçülen dünyamı Düşler denizinde sana taşıdığım umutlarımı sevdim Sevdim...