Şu garip halimi bir gören olmaz Yandığım bilinir su döken olmaz Kaderime böyle yazılmış vuslat Bende bir insanım yarelerim var Aşk vurur mızrabı sol tellerine Bin...
Tüm benliğimin eğildiği hissi yar’dan yalnızlığımın zamansız yaralarına uzandığım bu demde söz bitti, şiir kaldı… mesafelerin perde çektiği zamanın kıyısındageceye çarşaf seren uykularınizlerini ömür boyu taşı...
Etme, etme bulursun yaren-i na us Sersefil toprağın koynuna düşünce beden-i narin Sanmaki kaşın/ın keman/ı, nur-ul cemalin hüküm sürer Ektiğini biçer, yediğin her haltı kusacaksın Mahzenine...
eşkıya bir azabın nasen koynundayım mahzenime düşmüş gitmelerine gebe yüreğim, yokluğunda mecnun’laşırken yırtık ceketimin yamalı cebinde resmin savrulmuş saçlarını küçük ellerimle topluyorum adını hicret koyduğun zamansız...