Ne idi melalin ey canı dildar Gönül gülşenine eyledin figan Keskin bıçak gibi değip soluma Yıkıp şu gönlümü viran eyledin Ey tabibim dokunma sol yanıma Derdi...
Ey aşığım her gülene aldanma Bir olmaza gönül verip bağlanma İnsanoğlu gâm çırağı değildir Gönül yükün omuz ile kaldırma Vefasıza meyil verip yol alma Cemaliyle aşkı...
Daha gün doğmadan seyrin görülür Sabahtan esiyor hasret yelleri Eller sevdiğiyle seyrana çıkmış Benim bu bahtıma yalnızlık düştü Omuzumda sanki dünyanın yükü Gam keder gönlümün tasası...
Evlerinin önü yoldur Kaşlar keman kirpik yaydır Benim sevdiceğim candır Canım alan hem canandır Aman aman gönül yaman Aman aman gönül yaman Geçer zaman ömür ziyan...