yürek sızımı tuzlu gözyaşına banarak aşkı ervahında yitik beni arıyorum istikameti a-la’dan hüznün payitahtına serv olurken içsel duygular gönül araf kendine ey cidar sessizliğim sükûtun hayra...
hani diyorum bir gönül kıran girsin şu gönlüme ve kırsın bütün yalnızlıkları bir fırtınaya, bir sele kapılayım alıp götürsün bütün acılarımı şehir alışkanlıklarını unutturacak yeni özlemler...
Hamak benliğinden dökülürsün civanım Neye yarar gençliğin eğer yoksa imanın Zeren olsan ne yazar, yaratılmış bi’çare Galip varken mağlubsun boşuna heybetlenme Tegallübe yeltenip mağrurlanma ey nefsim...
Senin bana sözün vardı Sözün gitti nazın kaldı Benim sana özüm vardı Gittin ya sen viran oldum Sen evelden ümidimdin Geleceğe hayalimdin Avucumda dua iken Yakardığım...
Benim adım Eylül! Henüz sekiz yaşındayım Başkentin küçük kızı ve tarihe dipnop düşüyor bedenim Çocukların ölümle ödüllendirildiği yalanlara Ölümüne kandım! sanırım Leyla’da öyle Ve henüz çok...
günlerden pazar ertesi özlemlerin oluştuduğu kuyruk kilometrelerce kan kusuyor midem ve keyfim arazi birikmiş acılarımı toplamıyor belediye duyduğuma göre çalışanlar da grevde hayat beyannamesini içeri vermemiş...
Hayatın telaşı içinde koşar adım giderken insanoğlu, arkasında kalan ruhunu kim toplayacak? Davranış tutarsızlığından kurtarıp kendini, benlik duvarlarını yıkarak, bizlik...
Kirpiklerine bakışlarımı astığımdan beri, soluma yediğim yumruğun ağrısındayım. Neşter vursan, kanım akmazcasına yokluğuna buz kesilmiş haldeyim… Şaşkın değilim, inan değilim…...
Sahi sen babam mıydın? Hatırlayamadım, bağışla… Yıllar önce gördüğümden biraz farklı ama yine gözümde çocuktun… Hayır, hayır öyle değil yani...
Yokluğuna ısmarladığım hüzne el verip geceyi kalbinden tutuyorum… Geçmişe berdel ettiğimiz sevinçlerimizi sefer tasıma koyarak derin muhasebeye alıyorum anlık hüzünlerimi....
Uzun bir yolculuğun hikâyesine tanık konuşuyorum öyle zannettiğiniz gibi sıradan değil… Herkesin bir hikâyesi ve yeryüzü görmüş tüm toplumların kırılma,...
Şimdi yüreğine bağdaş kurmuş yetim sevdanın kelepçelerinde esareti yaşa. Sana ne bıraktığımın öneminden geçerek, yaşadığım önemsizlikleri bırakıyorum baş yastığına ve...
Sevmekten utanma yüreğim, sevgiyi karalayan utansın! Bana özümden geçmeye sebep, yüreğimi sığdıramadığım farklı bir hayatı bıraktın isteyerek ya da istemeyerek,...
Gittin, hem de yaşanan onca şeye kibrit çakarak. Bense senden sonra yüreğimde tutuşan ve yakıp yok etmeye yeltendiğin sevdanın geçmişini...
Yemekte damak, acıda yürek kıyası fazla yabana atılacak bir şey olmasa gerek, hepimizin farklı kelimeler ile dile getirdiğimiz ortak ihtiyaçlarda...
Ölü bir beden gibi serilmiş yalnızlık. Oysa zaman akıp gidiyordu ve bir anlasa olup biteni çocuk. O vakit acabalar arasına...
