kalabalık yorgunu omuzlarım kirpas içinde yürürken caddeleri tanımadık uğultular vuruyor kulaklarıma beynimdeki gürültü ve ağrılı sancılarla merdiven basamaklarına sıkışmış boşlukta şiir yorgunluğunda keder demleniyor saçakları aşktan...
melankolik duygular yüklenip, drama köprüsünden düşüşümü görmediniz fikrimin ince gülüne saklı dikenlerin soluma batışıyla kanarken yüreğim sofistik hallerimde esrik yol ayrımına neler bıraktığımı bilemezsiniz kentin yalnızlığına...
oyalı yazmaya işlenen nakış gibi nakşettim seni gönül perdesine beyaz bir tuval gibi serilmişken yüreğim, yüreğine sevdiğim kadar etkiydin ömrüme bu yüzden, inandığım kadar vuruldum gitmelerine...
lamesi boynuma dar gelen aşkını, şifa diye nefeslerime sürdüğümü bir tek sen bilsen yeter… kıyımların yaşandığı dünyamın arka sokaklarında batan/doğan güneşin seni getirdiğini, ve kıblegâhımda mizansız...
hayat yolunun bükülüp, kambur olduğu tümsekte duruyorum solumda yükselen nida, genzimi tuz gibi yakıyor kendi hayat eksenimde sonsuzluğa göç hevesiyle yaprakların savrulduğu dal gibi sallanıyorum melankolik...
küçük özlemleri attığım yürek kumbaramın taştığını fark ettim acılarda birikince göl olurmuş özlem koktu odam duvarları yosun duygulardan yeşil aktı gözyaşlarım terine banarak biriktirdiğim sevinçleri gidişine...
Ruhumun kapıları hüzne aralanıyor her kalem tutuşumda. Evin duvarları özlemler yalanıyor ve çift dikiş attığım yaralarım kabuk bağlamadan yeniden kanıyor....
Hayatın telaşı içinde koşar adım giderken insanoğlu, arkasında kalan ruhunu kim toplayacak? Davranış tutarsızlığından kurtarıp kendini, benlik duvarlarını yıkarak, bizlik...
Ey 4 bin 380 günün her birinde, aldığım her nefeste ve yaşadığım tüm bu zamana sığdıramadığım aziz sevgili; Şimdi hangi...
Kirpiklerine bakışlarımı astığımdan beri, soluma yediğim yumruğun ağrısındayım. Neşter vursan, kanım akmazcasına yokluğuna buz kesilmiş haldeyim… Şaşkın değilim, inan değilim…...
Sahi sen babam mıydın? Hatırlayamadım, bağışla… Yıllar önce gördüğümden biraz farklı ama yine gözümde çocuktun… Hayır, hayır öyle değil yani...
Yokluğuna ısmarladığım hüzne el verip geceyi kalbinden tutuyorum… Geçmişe berdel ettiğimiz sevinçlerimizi sefer tasıma koyarak derin muhasebeye alıyorum anlık hüzünlerimi....
Uzun bir yolculuğun hikâyesine tanık konuşuyorum öyle zannettiğiniz gibi sıradan değil… Herkesin bir hikâyesi ve yeryüzü görmüş tüm toplumların kırılma,...
Şimdi yüreğine bağdaş kurmuş yetim sevdanın kelepçelerinde esareti yaşa. Sana ne bıraktığımın öneminden geçerek, yaşadığım önemsizlikleri bırakıyorum baş yastığına ve...
Sevmekten utanma yüreğim, sevgiyi karalayan utansın! Bana özümden geçmeye sebep, yüreğimi sığdıramadığım farklı bir hayatı bıraktın isteyerek ya da istemeyerek,...
Gittin, hem de yaşanan onca şeye kibrit çakarak. Bense senden sonra yüreğimde tutuşan ve yakıp yok etmeye yeltendiğin sevdanın geçmişini...
