Sen üşüyünce; gönül kentimi bir sis sarıyor Yaşama buz kesiliyor yüreğim İçimin enkazından kurtaramıyorum kendimi Sen düşünce; yıkılıyor duvarları şehrimin Yüreğimin başkenti, sol yanım düşüyor Dünya...
sine-i sığınağımda cüz / cüz yükselen duygular kalbe nişangah vakt-i özleme vurunca saatler gönül boylarımdan bir nida yükseliyor zaman kuyularından çektiğimiz aşk ıslık çaldığım şehirlere zılgıt...
yokluğunun cinas yalnızlığıyla amadesi olduğum sevdanın harından galibi aşk fermanıyla makamı ekber huzurunda gönlüne yol oluyorum sevgili… bir seccadelik alnım, bir musallalık bedenim, bir de kalbimde...
Şerha duyguların mahzeninde sürükleniyor bedenim Odam soğuk, mekanım dar ve zaman ıslık çalıyor Yokluğun özleme dikiş atarken içimde Kısıtlı bir sevdanın cam kesiği kanatıyor kalbimi Derin...
gözlerin diyorum, gözlerin yüreğime ışık tutan deniz feneri kuzey ışıkları gibi içime renk veren cennete uzanan yol kıvrımı kaşların kirpiklerinin köprüsünden geçerken gözlerindeki nehirlere düşür beni...
Zifiri bir karanlığa açıyorum gözlerimi Yaşadığım ev, gittiğim yol benim değil Uyanmak için içime çektiğim hava, camdan bakarken gördüğüm sokak benim değil Dilim selam verecek komşu...
Yakalanan duygu aşk olunca, hayata kıyam edip ömrün güzafına diş bilemek gerekir. Gelen heyecanların kattığı ahenkle dans ederken yürekler, kalplerin...
Hayatın telaşı içinde koşar adım giderken insanoğlu, arkasında kalan ruhunu kim toplayacak? Davranış tutarsızlığından kurtarıp kendini, benlik duvarlarını yıkarak, bizlik...
Kirpiklerine bakışlarımı astığımdan beri, soluma yediğim yumruğun ağrısındayım. Neşter vursan, kanım akmazcasına yokluğuna buz kesilmiş haldeyim… Şaşkın değilim, inan değilim…...
Sahi sen babam mıydın? Hatırlayamadım, bağışla… Yıllar önce gördüğümden biraz farklı ama yine gözümde çocuktun… Hayır, hayır öyle değil yani...
Yokluğuna ısmarladığım hüzne el verip geceyi kalbinden tutuyorum… Geçmişe berdel ettiğimiz sevinçlerimizi sefer tasıma koyarak derin muhasebeye alıyorum anlık hüzünlerimi....
Uzun bir yolculuğun hikâyesine tanık konuşuyorum öyle zannettiğiniz gibi sıradan değil… Herkesin bir hikâyesi ve yeryüzü görmüş tüm toplumların kırılma,...
Şimdi yüreğine bağdaş kurmuş yetim sevdanın kelepçelerinde esareti yaşa. Sana ne bıraktığımın öneminden geçerek, yaşadığım önemsizlikleri bırakıyorum baş yastığına ve...
Sevmekten utanma yüreğim, sevgiyi karalayan utansın! Bana özümden geçmeye sebep, yüreğimi sığdıramadığım farklı bir hayatı bıraktın isteyerek ya da istemeyerek,...
Gittin, hem de yaşanan onca şeye kibrit çakarak. Bense senden sonra yüreğimde tutuşan ve yakıp yok etmeye yeltendiğin sevdanın geçmişini...
Yemekte damak, acıda yürek kıyası fazla yabana atılacak bir şey olmasa gerek, hepimizin farklı kelimeler ile dile getirdiğimiz ortak ihtiyaçlarda...
