Ruhumun kapıları hüzne aralanıyor her kalem tutuşumda. Evin duvarları özlemler yalanıyor ve çift dikiş attığım yaralarım kabuk bağlamadan yeniden kanıyor. Gözlerim yine tavanda, düşünceler beynimde zikzak...
Hayatın telaşı içinde koşar adım giderken insanoğlu, arkasında kalan ruhunu kim toplayacak? Davranış tutarsızlığından kurtarıp kendini, benlik duvarlarını yıkarak, bizlik sarayına nasıl ulaşacak? Bütün varlığımdan sıyrılarak,...
Ey 4 bin 380 günün her birinde, aldığım her nefeste ve yaşadığım tüm bu zamana sığdıramadığım aziz sevgili; Şimdi hangi günde seni kutlamalı, kayıp giden hangi...
Sahi sen babam mıydın? Hatırlayamadım, bağışla… Yıllar önce gördüğümden biraz farklı ama yine gözümde çocuktun… Hayır, hayır öyle değil yani duruşun aynı, pek konuşamadık ama tahmin...
Gittin, hem de yaşanan onca şeye kibrit çakarak. Bense senden sonra yüreğimde tutuşan ve yakıp yok etmeye yeltendiğin sevdanın geçmişini de, geleceğini de kurtarmaya çalışıyorum yangınlarından....
Bu gerçekten kim saklanabilir? Kim inkar edebilir ki doğarken ağlamadığını ya da bana doğum sancısı ile gözyaşı tatmamış bir kadını göstermeniz mümkün mü? Beni önce anneme...