elbet

suretin saraylar şavkından düşsün
görmesin gözlerim tavında heybet
eser-i mahzende dönse de başım
bir el uzatıp kaldır istemem
son dönüş ekseninde vurursun elbet

vahi olup zembil ile göklerden insen
iki cihan katında cennete ersen
sen ki yüreğime bin şifa versen
zehrinden içipte devan istemem
bir gülüş narında yakarsın elbet

esaret zincirini kırsa da hükmün
dokunma müsvetime düşsün naaşım
şu hicran yaramı sarsa da şavkın
aşk-ı alemime seni istemem
ihanetin solumu çürütür elbet

büğet bir alazla kavrulsun göğsüm
susuzluk narında kurusun ağzım
bilsem ki ömrüme su pınarısın
çatlasın dudağım damlan istemem
ilk yudumla beraber boğarsın elbet…

YORUMLA