Artık mevsim sonbahar
Entarisini örtünmüş karanlık
Göçebe mevsimin koynunda ay yalnızlığım
Eylül zarafetiyle göç ederken güneş
Gönül yanıma düşüyor çiğ
Yaprak, yaprak üzerime yağıyor zemheri
Fütursuzca geçiyorken üzerimden dengi zaman
Eylül’e boyun eğmiş ağaçlar
Gün be gün takatini kaybediyor
Rüzgârın kasvetine kapılmış gelincik
Nasıl da oynamaya heveskâr
Yüzüne güneşi çalan bahardan yoksun
Yanaklarına nişangâh allar solgun
Henüz yaşamamış gençliğiyle
Telli duvaklı gelin olmaya aday
Utangaç gelin, bu son dans
Ana yurdundan ayrılma vakti
Bütün kuvvetinle fırlat duvağı
Ki kardelenin avuçlarına düşsün
Yeniden sevdalanmak adına
Toprağın koynuna usulca devril
Boynunu kıran rüzgâra teslim
Yum gözlerini
Artık mevsim sonbahar…
YORUMLA
DEVAMINI OKU